SEMANA DAS LETRAS GALEGAS

lunes, 12 de mayo de 2008


Como xa saberedes este ano o Día das Letras Galegas está adicado a Xosé María Álvarez Blázquez. Escritor en lingua galega e castelá .Naceu en Tui (Pontevedra) en 1915, e faleceu en Vigo en 1985.

Xunto con Luís Viñas Cortegoso fundou a Editorial Monterrey no ano 1950. Xa en 1962 ingresou na Real Academia Galega e dous anos despois, en 1964, fundou unha nova editorial: Edicións Castrelos.

Da súa obra en galego destacan a colección de relatos Os ruíns (1936) e A pega rabilongo e outras historias de tesouros (1971), no xénero da narrativa infantil.

Entre a súa obra lírica, o poemario, realizado xunto co seu irmán Emilio, Poemas de ti e de min (1949), Roseira do teu mencer (1950), Cancioneiro de Monfero (1953), unha das obras claves do neotrobadorismo, Romance do pescador peleriño (1954), ademais de Canle segredo, escrito no 54 e publicado no 76.

Como ensaísta, publicou Escolma de poesía galega II: A poesía dos séculos XIV a XIX (en 1959), Escolma de epigramas (1968), e Escolma de poesía medieval (1975).

En castelán Álvarez Blázquez publicou a novela En el pueblo hay caras nuevas (1945).

A RAG, basea a súa decisión de homenajear coas Letras Galegas 2008 a Álvarez Blázquez por ser "o exemplo perfecto dun home polígrafo, erudito e interesado pola historia, a arqueoloxía ou a literatura".

Con motivo da celebración día das Letras Galegas e do Ano Internacional dos Idiomas proclamado pola ONU para o ano 2008 , no CPI de Mondariz imos celebrar un festival plurilíngüe , no que nenos e nenas e tamén algúns profesores van a recitar poemas en varios idiomas : galego, castelán , portugués , polaco , ruso , catalán e ata en lingua de signos .

Un saúdo.

Rincón da Poesía

jueves, 8 de mayo de 2008

Como xa supoño que saberedes , temos un pequeno rincón de poesía no noso centro , onde de forma semanal se poñen a vosa disposición poemas para ler e tamén e se vos gustaron , para levar para casa .

Deixovos aquí un pequeno exemplo :

UN HOME


Aprendeu a escribir no servicio militar.
A raia da súa sinatura
risca coma unlla que sulca o xelo no parabrisas dun tractor.

Pono nervioso o teléfono,
ese estraño que entra sen chamar á porta,
con zapatos de cidade,
e que o can non cheira.
Falar fala moi pouco.
A vida comeulle as palabras
ao tempo que agrandaba as mans.
Esas mans cavaron pozos e sostiveron tellados.
Nesas circunstancias cómpre ter a boca ben pechada..
Pero nin sequera así é capaz de ver matar o porco,
a única carne que lle gusta, mellor se está queimada.
O viño ten que ser barato,
e entón, cando o bebe en longos grolos,
penso que lle axuda a tragar
unha historia que xamais contará.
Cando mira o lume das achas na cheminea,
vai nun tren que atravesa a neve.
Colleríao da man, porque é o meu pai,
pero abráiano tanto as mostras de agarimo
coma o aire dun lobo.

Manuel Rivas, Costa da Morte Blues